Πρόσφατα, το ενδιαφέρον για τον Δία και την εμβληματική Μεγάλη Κόκκινη Κηλίδα του έχει αναζωπυρωθεί.
Αυτό το εντυπωσιακό φαινόμενο, που διακρίνεται ως ένα από τα πιο προεξέχοντα αντικείμενα του ηλιακού συστήματος, έχει εκπλήξει τους επιστήμονες για δεκαετίες, ειδικά λόγω της αξιοσημείωτης συρρίκνωσής του. Αλλά, τι κρύβεται πίσω από αυτή τη μείωση στο μέγεθός του;
Η Μεγάλη Κόκκινη Κηλίδα είναι μια εκτενή αντικυκλωνική καταιγίδα που βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο του Δία, διάσημη για το έντονο κόκκινο χρώμα της και τις γιγαντιαίες διαστάσεις της. Στην ακμή της, αυτή η καταιγίδα ήταν τόσο εκτενής που θα μπορούσε να φιλοξενήσει αρκετούς πλανήτες στο μέγεθος της Γης, με ανέμους που φτάνουν ταχύτητες έως και 680 χλμ/ώρα σε αντίθετη κατεύθυνση.
Ωστόσο, από την πρώτη της παρατήρηση το 1831, έχει αρχίσει να συρρικνώνεται, και οι τελευταίες μετρήσεις υποδεικνύουν ότι το τρέχον μέγεθός της είναι μόλις το ένα τρίτο αυτού που είχε στο παρελθόν.
Σου προτείνω να διαβάσεις: Η επιρροή των πλανητών στη ζωή μας
Τώρα, μια νέα μελέτη που ηγείται μια ομάδα ερευνητών έχει προσφέρει κρίσιμες πληροφορίες σχετικά με αυτό το φαινόμενο. Το κλειδί φαίνεται να βρίσκεται στην αλληλεπίδραση της Μεγάλης Κόκκινης Κηλίδας με μικρότερες καταιγίδες.
Σύμφωνα με τον ερευνητή Caleb Keaveney από το Πανεπιστήμιο Yale, η μεγαλύτερη καταιγίδα τρέφεται από αυτές τις μικρότερες καταιγίδες. Χωρίς αυτές, η ικανότητά της να διατηρεί το εκτενές μέγεθός της αμφισβητείται.
Οι επιστήμονες έχουν χρησιμοποιήσει αριθμητικές προσομοιώσεις για να αποδείξουν ότι η συγχώνευση αυτών των καταιγίδων μπορεί να επηρεάσει άμεσα τις διαστάσεις της Μεγάλης Κόκκινης Κηλίδας.
Ιστορικά, στα τέλη του 19ου αιώνα, η Μεγάλη Κόκκινη Κηλίδα είχε πλάτος έως και 39,000 χιλιόμετρα.
Αντίθετα, το τρέχον μέγεθός της είναι περίπου 14,000 χιλιόμετρα. Αν και παραμένει αρκετά μεγάλη για να χωρέσει τη Γη, η μείωσή της είναι αξιοσημείωτη και χωρίς προηγούμενο.
Ένας από τους μεγαλύτερους προκλήσεις για τη μελέτη αυτού του φαινομένου είναι η φύση του ίδιου του Δία, των ατμοσφαιρικών συνθηκών του οποίου είναι δραματικά διαφορετικές από αυτές της Γης.
Ωστόσο, οι ερευνητές έχουν εφαρμόσει αρχές της δυναμικής των ρευστών που ισχύουν για τα αέρια στην ατμόσφαιρα της Γης για να μοντελοποιήσουν τη συμπεριφορά της ατμόσφαιρας του Δία.
Μέσω αυτής της προσέγγισης, έχουν διαπιστώσει ότι οι ρεύματα τζετ στη Γη μπορούν να οδηγήσουν σε συστήματα υψηλής πίεσης που ονομάζονται θόλοι θερμότητας, οι οποίοι μπορούν να επηρεάσουν κλιματικά φαινόμενα όπως κύματα καύσωνα και ξηρασίες.
Η μελέτη προτείνει επίσης ότι η μακροχρόνια διάρκεια αυτών των θόλων μπορεί να συνδέεται με την αλληλεπίδραση αντικυκλώνων και άλλων καταιγίδων.
Εφαρμόζοντας αυτές τις έννοιες στο Δία, η ομάδα ανακάλυψε ότι οι μικρότερες καταιγίδες που συναντούν τη Μεγάλη Κόκκινη Κηλίδα μπορούν να διατηρήσουν το μέγεθός τους ή ακόμη και να αυξηθούν, κάτι που με τη σειρά του βοηθά στη σταθεροποίηση της Μεγάλης Κόκκινης Κηλίδας.
Ωστόσο, τα ευρήματα οδηγούν επίσης σε ένα αναπόφευκτο συμπέρασμα: δεν υπάρχει δυνατή παρέμβαση για να σωθεί η Μεγάλη Κόκκινη Κηλίδα από την αδυσώπητη συρρίκνωσή της.
Οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι, αν και η εξαφάνιση της είναι αναπόφευκτη, η μελέτη αυτού του φαινομένου προσφέρει πολύτιμα διδάγματα σχετικά με την ατμοσφαιρική δυναμική που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στον δικό μας πλανήτη.
Εγγραφείτε στο δωρεάν εβδομαδιαίο ωροσκόπιο
Αιγόκερως Δίδυμοι Ζυγός Ιχθείς Καρκίνος Κριός Λέων Παρθένος Σκορπιός Ταύρος Τοξότης Υδροχόος