Αν θέλετε να είστε πραγματικά ευτυχισμένοι, πρέπει πρώτα να νιώσετε άνετα με τη θλίψη.

 Όταν ήμουν παιδί, οι γονείς μου με έμαθαν να βλέπω τη ζωή ως μια σειρά από σκαμπανεβάσματα.

 Μου έλεγαν πάντα ότι τίποτα στη ζωή δεν θα παραμείνει το ίδιο και ότι η ευτυχία δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα.

Μερικές φορές, πρέπει να απολαμβάνουμε τη θλίψη για να απολαμβάνουμε πραγματικά την ευτυχία.

 Για να εκτιμήσουμε τις χαρές της ζωής, πρέπει να έχουμε βρεθεί στα πιο σκοτεινά βάθη του μυαλού μας.

 Όταν οδηγώ το αυτοκίνητό μου με τους αγαπημένους μου, ακούγοντας κάποια τραγούδια, συνειδητοποιώ το μέγεθος της ευτυχίας μου.

 Αν έχω μια κακή μέρα, πρέπει να θυμάμαι αυτές τις στιγμές στη ζωή μου για να συνεχίσω.

Οι κακές μέρες μας κάνουν να νιώθουμε θυμό, απογοήτευση, θλίψη και σύγχυση. Αλλά ακριβώς πάνω στη θλίψη μπορούμε να εκτιμήσουμε ακόμα περισσότερο την ευτυχία.

 Αν ήμασταν πάντα ευτυχισμένοι, δεν θα είχαμε κίνητρο να κάνουμε σημαντικές αλλαγές στη ζωή μας.

 Ίσως δεν θα βρίσκαμε τον σύντροφό μας, το πάθος μας ή μια κρυμμένη δεξιότητα.

 Ίσως δεν θα τραγουδούσαμε μια ζεστή, ηλιόλουστη μέρα ένα άτακτο τραγούδι από τη δεκαετία του '90 με την αδελφή ψυχή μας.

 Λέω, καλώς ήρθατε σε αυτή τη στιγμή της θλίψης, ας την ονομάσουμε "Τζάνις".

 Ανοίξτε την πόρτα και αφήστε την να μπει, προσφέρετε της ένα φλιτζάνι τσάι, ενώ εσείς θα προσπαθείτε να καταλάβετε γιατί αισθάνεστε έτσι.

Αν είναι απλώς μια κακή μέρα, θυμηθείτε ότι είναι προσωρινή και σύντομα θα περάσει.

 Αν όμως πρόκειται για ένα επαναλαμβανόμενο συναίσθημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, σκεφτείτε τις ενέργειες που απαιτούνται για να κάνετε αλλαγές στη ζωή σας ή απλά αποδεχτείτε το και αφήστε το κύμα θλίψης να περάσει.

 Μόλις μάθετε να αντιμετωπίζετε τη θλίψη και να νιώθετε άνετα μαζί της, δεν θα φοβάστε τόσο πολύ να αντιμετωπίσετε το συναίσθημα. Αντί να περιμένετε να συμβεί κάτι εξαιρετικό για να νιώσετε ευτυχισμένοι, θα συνειδητοποιήσετε ότι η ευτυχία είναι κάτι που χτίζετε μέρα με τη μέρα με μικρά πράγματα, όπως το να απολαμβάνετε ένα φλιτζάνι καφέ το πρωί και να συζητάτε με τη Janice για το δείπνο με τα λουλούδια περιορισμένης έκδοσης.

 Ακόμα κι αν κάποιες μέρες μπορεί να νιώθετε σαν να βρίσκεστε σε τρενάκι του λούνα παρκ, ανεβοκατεβαίνοντας, να θυμάστε ότι μπορείτε πάντα να ξανασηκωθείτε.

 Και μερικές φορές, είναι σημαντικό να εκτιμάτε τη θέα από την κορυφή και το πόσο όμορφη είναι.

Με όλα όσα μάθατε, πώς θα αντιμετωπίσετε τις επόμενες προκλήσεις της ζωής - αντιστεκόμενοι ή αγκαλιάζοντας το άγνωστο, ακόμη και αν είναι λίγο τρομακτικό;