Ζωή με ελευθερία: η τέχνη του να απολαμβάνεις πλήρως τη ζωή

Ανακάλυψε πώς να αγκαλιάσεις τη ζωή με μια πιο ελαφριά και χαρούμενη προοπτική, μεταμορφώντας την καθημερινότητά σου....

1. Να παίρνουμε τη ζωή με περισσότερη ευτυχία
2. Η εμπειρία μου ως ψυχολόγος

Ακολουθήστε την Patricia Alegsa στο Pinterest!

Σε έναν κόσμο όπου ο θόρυβος και οι υποχρεώσεις φαίνεται να διατάζουν τα βήματά μας, το να βρούμε το δρόμο προς μια ζωή που ζει με αυθεντική ελευθερία μπορεί να αισθάνεται σαν μια ατέλειωτη αναζήτηση.

Ωστόσο, στην καρδιά αυτού του ταξιδιού, κρύβεται η δυνατότητα μεταμόρφωσης να αγκαλιάσουμε κάθε στιγμή με μια πιο ελαφριά και χαρούμενη προοπτική.

"Να ζεις με ελευθερία: η τέχνη του να απολαμβάνεις πλήρως τη ζωή" είναι μια πρόσκληση να ξαναανακαλύψουμε τη μαγεία του καθημερινού, μέσα από πρακτικές και σκέψεις που μας καθοδηγούν προς μια πιο πλήρη και ικανοποιητική ύπαρξη.

Ως ψυχολόγος, είχα το προνόμιο να συνοδεύω πολλούς ανθρώπους στη διαδικασία της αυτογνωσίας και της προσωπικής ανάπτυξης.

Να παίρνουμε τη ζωή με περισσότερη ευτυχία

"Θα πεταχτώ στον γκρεμό ή θα απολαύσω έναν καφέ;" ρωτάει ο Albert Camus, προκαλώντας ένα χαμόγελο σε εμένα κάθε πρωί ενώ απολαμβάνω τον καφέ μου.

Αυτή η φράση μας στέλνει έναν ειρωνικό νόημα για την ύπαρξη και την επιλογή να την αγκαλιάσουμε με πάθος.

Συλλαμβάνοντας τις καθημερινές μικροδεινότητες, μερικές φορές ξεχνάμε να μην παίρνουμε τη ζωή τόσο στα σοβαρά.

Χάνουμε τον εαυτό μας στις λεπτομέρειες, ονειρευόμαστε μεγαλείο και αναγνώριση, χωρίς να θυμόμαστε ότι βρισκόμαστε στη μέση ενός κοσμικού παιχνιδιού.

Παρόλο που υπάρχουν στιγμές που παίρνω τον εαυτό μου πολύ σοβαρά, προτιμώ να παραμένω ελαφρύς.

Να παίρνουμε τα πράγματα πολύ στα σοβαρά μπορεί να ξεσηκώσει πραγματικές ταλαιπωρίες.

Ξεκινά μια κρίσιμη κατάσταση όταν νομίζουμε ότι δεν έχουμε ακόμη φτάσει τους βασικούς μας στόχους στη ζωή.

Το σύστημα ενεργοποίησης της εγκεφαλικής φλοιώδους ουσίας (RAS) φωτίζει τα ελαττώματά μας σαν να είναι το μοναδικό ορατό, αφήνοντάς μας να νιώθουμε μόνοι μπροστά στον κίνδυνο χωρίς κανένα καταφύγιο στο ορίζοντα.

Το μυαλό μας μας απατά κάνοντάς μας να πιστεύουμε ότι θα είμαστε πάντα ανικανοποίητοι. Ακόμη και σε ιδανικές συνθήκες, νιώθουμε το βάρος του κόσμου πάνω μας.

Αν εμμένεις στο να είσαι τέλειος και όλα φαίνεται να πηγαίνουν καλά, τελικά γίνεσαι αιχμάλωτος των δικών σου απαιτήσεων.

(Έχεις τεντώσει ένα παγίδα!) Είναι αναγκαίο να θωρακίσεις συνεχώς το πεινασμένο σου εγώ, τρέφοντάς το και προστατεύοντας την εύθραυστη εικόνα του από οποιαδήποτε απειλή.

Και αν αποφασίσεις να αφήσεις τα πάντα και να συνειδητοποιήσεις ότι αυτή η στιγμή είναι το μόνο που μετράει; Και αν αυτό είναι πραγματικά το ουσιώδες;

Τότε ανακαλύπτεις το χιούμορ της ζωής.

Όλα γίνονται πιο ευχάριστα και ελαφριά σαν το αφρό του καφέ κατά τη διάρκεια μιας τυχαίας συνάντησης.

Η απλή εμπειρία του να ζεις θα έπρεπε ήδη να μας γεμίζει με θαυμασμό και χαρά.

Συνεχίζεις προς τα εμπρός επειδή ναι; αυτή η στάση διαλύει τους φόβους και τις ανασφάλειες σου μαζί με τους ψευδείς στόχους και τις κενές φιλοδοξίες, σιωπώντας αυτό το ενοχλητικό εγώ για πάντα.

Και ξέρεις τι; Η ανάλαφρη σου προοπτική σου δίνει ελευθερία να ακολουθήσεις αυτό που πραγματικά επιθυμείς.

Γιατί πριν το καταλάβουμε όλοι θα φύγουμε από αυτόν τον κόσμο

Έτσι, ποιος είναι ο σκοπός να ζήσουμε σαν να είμαστε ήδη σε αυτό το σημείο; Γιατί να ικανοποιείσαι λιγότερο όταν θα μπορούσες να έχεις μια πλήρη ζωή;

Ίσως να βρεις την ισορροπία μεταξύ να σκέφτεσαι το μακρινό μέλλον μας ενώ απολαμβάνουμε το παρόν να είναι κλειδί για να μας θυμίσει την προσωρινή μας ύπαρξη ταξιδεύοντας από αυτό το κόσμο.

Η εμπειρία μου ως ψυχολόγος

Στην καριέρα μου ως ψυχολόγος, είχα το προνόμιο να συναντήσω ανθρώπους που μου έχουν διδάξει τόσα πολλά όσα ελπίζω ότι τους έχω διδάξει εγώ. Μια από αυτές τις ιστορίες, που έχει χαραχτεί στη μνήμη μου, είναι αυτή της Μάρτας (μια ψευδώνυμο για την προστασία του απορρήτου της), μιας ασθενούς που ανακάλυψε την τέχνη του να ζει ελαφρά.

Η Μάρτα ήρθε στο ραντεβού μου υποφορτισμένη από το βάρος των ευθυνών της. Η ζωή της ήταν γεμάτη από "θα έπρεπε": θα έπρεπε να δουλεύει περισσότερες ώρες, θα έπρεπε να είναι μια καλύτερη μητέρα, θα έπρεπε να γυμνάζεται περισσότερο... Η λίστα ήταν ατελείωτη. Κατά τη διάρκεια των συνεδριών μας, η Μάρτα μάθαινε να αμφισβητεί αυτά τα "θα έπρεπε" και να επανακαθορίζει τις προτεραιότητές της με βάση αυτό που την έκανε πραγματικά ευτυχισμένη.

Μια μέρα, μοιράστηκε μαζί μου ένα σημείο που άλλαξε την οπτική της. Ενώ έτρεχε στο πάρκο προσπαθώντας να πληρώσει το καθημερινό της χρέος άσκησης (άλλο ένα "θα έπρεπε"), σταμάτησε απότομα όταν παρατήρησε πώς οι ακτίνες του ήλιου διέρχονταν μέσα από τα φύλλα των δέντρων.

Εγγραφείτε στο δωρεάν εβδομαδιαίο ωροσκόπιο

Αιγόκερως Δίδυμοι Ζυγός Ιχθείς Καρκίνος Κριός Λέων Παρθένος Σκορπιός Ταύρος Τοξότης Υδροχόος